Meta... sfery Czasoprzestrzeni, A. Dudek-Dürer Żywa Rzeźba - wybrane prace, grafika, obiekty
Galeria XX1, Mazowiecki Instytut Kultury, Al. Jana Pawła II 36, Warszawa
Wernisaż we wtorek 27 września o godz. 18:00, ekspozycja do 28 października 2016
Kurator: Ryszard Ługowski
META... SFERY CZASOPRZESTRZENI, A. DUDEK-DÜRER ŻYWA RZEŹBA
ekspozycja, składającą się z wielu wątków twórczości autora, to rodzaj złożonej instalacji, przedstawiającej wszechstronne doświadczenia twórcy, poprzez grafiki, rysunki, fotografie, techniki mieszane, obiekty, realizacje video i performance.
Koncepcja prezentacji to przedstawienie ciągłego procesu transformacji wynikającego z bardzo subiektywnych doświadczeń - świadomość reinkarnacji jak i obiektywnych, śmierci ojca i brata. Te doświadczenia ukazują systematyczny proces w realizowanych projektach artystycznych Dudka–Dürera. W Jego twórczości pojawia się nieustanna refleksja nad czasem, trwaniem i przemijaniem, materialnością i duchowością. Podczas wernisażu prezentacja Żywej Rzeźby, działanie realizowane non-stop, od 1969 roku w miejscach pojawienia się twórcy.
Adam Sobota ŻYCIE JAKO SZTUKA
„FORMAT” [Wrocław] 1991, nr 4-5, fragment:
[... ] W wypadku Andrzeja Dudka-Dürera jego deklarowane powinowactwo z Albrechtem Dürerem nie ma bynajmniej cech naśladowania czy to fizycznego czy stylu jego sztuki. Jedyną zewnętrznie widoczną więzią jest używanie tego samego kształtu inicjałów "A. D." oraz cytaty, m.in. z drzeworytu Albrechta Dürera (ilustracji do Nowego Testamentu) wyobrażającego Jeźdźców Apokalipsy i Śmierć. Mniejsze lub większe fragmenty tego drzeworytu Andrzej Dudka-Dürera włącza do niektórych swoich grafik, jak np. tej, która przedstawia Jeźdźców Apokalipsy zamkniętych w słoju, czy w pracy Apokalipsa bez Śmierci. Sens takich dzieł można odczytać np. jako ironiczny komentarz wobec konsumpcyjnego społeczeństwa, marzącego o używaniu życia bez zagrożeń ze strony unieszkodliwionych jeźdźców. Usunięcie śmierci może też oznaczać, że nie jest ona kresem apokaliptycznych zagrożeń. [... ]
Krzysztof Jurecki PUSTKA JEST FORMĄ. FORMA JEST PUSTKĄ. NA MARGINESIE DZIAŁAŃ ARTYSTYCZNYCH ANDRZEJA DUDKA-DÜRERA
Krzysztof Jurecki, Pustka jest formą. Forma jest pustką w: Andrzej Dudek-Dürer 1471-2003, katalog, Wrocław 2003, fragment:
[... ] Codzienna medytacja, także w postaci wielu performances, dla polskiego artysty stała się “katedrą”, której poszukiwał pod koniec swego życia Beuys. Jeszcze jeden aspekt wart jest porównania - Beuys utożsamiany był z charakterystycznym ubiorem. Natomiast Dudek-Dürer z całą świadomością z samego siebie stworzył koncepcję “żywej rzeźbę”, której wielce interesującym elementem, wzbudzającym moje najwyższe uznanie, jest “sztuka butów”. Koncentruje się ona na ukazywaniu stanu permanentnej przemiany, która trwa od 1969 roku, a będzie się rozwijać aż do śmierci artysty, który w bardzo przekonywujący sposób mówił na ten temat: “Aspekt stroju ma znaczenie symboliczne. Buty na przykład można przyrównywać do formuły reinkarnacji – są one jak gdyby jej materialnym przejawem. Będąc na krawędzi życia i śmierci, ciągle się odradzają […] za każdym razem nabierają nowego wymiaru, ciągle prowokują. Myślę, że sztuka to coś więcej niż produkty. Buty są demonstracją procesu trwania, transformacji zmiennej niezmienności, są manifestacją życia i śmierci. Osnowa butów jest ciągle ta sama, na której w ciągu lat wiele elementów ulega regularnej wymianie. One są ciągle na krawędzi - ŻYCIA i ŚMIERCI, zbliżają się do punktu krytycznego i oddalają.” Polega ona na prostym lecz genialnym w swej konsekwencji fakcie noszenia od roku 1969 tych samych butów, które stały się rzeźbą - w sensie koncepcji Beuysa, nie zaś tradycyjnej definicji sztuki. Jest to forma żywa, zawsze najbardziej interesująca w sztuce. Z tego faktu doskonale zdaje sobie sprawę Andrzej Dudek-Dürer, który od lat dokumentuje przemiany swego ubrania (butów i spodni), podobnie jak swej twarzy, która od lat 70. na fotografiach i grafikach ulega psychologiczno-fizycznym przemianom. Artysta w każdej medytacji, w każdym zdjęciu ze swym wizerunkiem pragnie nawiązać psychiczny kontakt z odbiorcą. Medytacja jest formą pełni (pleroma) pozbawioną czasu i przestrzeni, mityczną prajednią, występującą w wielu mitologiach i religiach.
Andrzej Kostołowski Andrzej DUDEK- DÜRER A ZMIANA ŹRÓDEŁ SZTUKI
Fragment z katalogu Andrzej Dudek–Dürer. Rekonstrukcja tożsamości.
Fotografia i wideo – prace z lat 1965-2005. Wrocław 2006
[...] III. Andrzej Dudek-Dürer a zmiana
Z m i a n a jest dla Andrzeja Dudka-Dürera jedną z najtrudniejszych spraw,
skoro jego dążeniem jest udawadnianie, że cały czas nie jest kimś innym, tylko "tym samym" tj. Andrzejem Dudkiem-Dürerem posiadającym taki a nie inny stały wygląd i takie a nie inne stałe możliwości. Najbardziej charakterystycznym przykładem tożsamości Andrzeja Dudka-Dürera są jego buty. Noszone stale od wielu lat te same buty uzupełniane są tylko zszywkami i łatami. Są jakby kurczowym przywiązaniem się do jednego układu przedmiotowego, ale nie dla kultu przedmiotu, lecz po prostu dlatego aby w ogóle nie powstawał problem przedmiotu. Podobnie postępuje Dudek np. ze spodniami czy takimi czynnościami, jak jedzenie. A jednak im bardziej stara się operować wciąż "tym samym" (tym samym wyglądem, tymi samymi elementami ubioru, upodobnionymi do siebie akcjami, komunikatami, komputerowo obrabianymi reprodukcjami) osiąga bardzo istotne przeciwieństwo "braku zmian". Te same buty za każdym razem mają inne łaty i kurz, twarz artysty orze czas, stosunek do Durera jest każdego dnia nasycony inną temperaturą. Wyobrażenia śmierci wyprowadzone z grafik Dürera sa dla artysty - zwolennika reinkarnacji nie tyle symbolami końca co właśnie zarysowywanie początku. Na wiele sposobów wykorzystywany motyw nosorożca będącego u Dürera alegorią nieznanego świata, dla Andrzeja Dudka Dürera staje się jakby emblematem świata duchowego - dostępnego w medytacji. Osobną rzeczą jest też i to, że te potwornie powtarzane stare buty Dudka - Dürera (podobnie jak kamasze Van Gogha, lakierki Warhola, czy buciory ogrodnicze legendarnej Gertrudy Jekyll) niosą sobą magię duchowej koncentracji. [...]
Andrzej Dudek-Dürer jest jedną z najbardziej oryginalnych, konsekwentnych i rozpoznawalnych osobowości współczesnej polskiej sztuki. Performer, fotograf, grafik, kompozytor i muzyk pracujący często z instrumentami i mediami elektronicznymi, jest aktywny na bardzo wielu polach wypowiedzi – tworzy instalacje, rzeźby, zajmuje się environment, budową instrumentów, działalnością metafizyczno-telepatyczną, antypoezją czy mail artem w ciągłym procesie kreacji i dokumentacji własnego wizerunku oraz rozwoju własnej świadomości. […]
Swoją twórczość prezentował i prowadził wykłady m. in. w The Art Institute w Chicago; Academy of Art College w San Francisco; Conservatorio National de Musica w Mexico City; School of Art Otago Polytechnic w Dunedin – Nowa Zelandia; The City Art Institute w Sydney; University of California, Berkeley;
ASP w Gdansku; Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Stypendysta Ministerstwa Kultury w 2002, Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2011. […]
Nagrody: Marszałka Województwa Dolnośląskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury, 2014, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za nieocenione zasługi dla Kultury Polskiej, 2014 […]
Dokumentacje i prace w wielu zbiorach prywatnych i publicznych (m. in. Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Miejskie we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Zachęty Dolnośląskiej we Wrocławiu, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Museum of Modern Art w Nowym Yorku, Tate Gallery w Londynie, City Art Institute Library w Sydney, The School of the Art Institute of Chicago). […] www.a.dudek.durer.artwroc.com
Opracowanie noty: Krzysztof Dobrowolski Centrum Sztuki WRO (fragment)
Kliknij w obrazek poniżej, by zapoznać się z tekstami uzupełniającymi