Na posiedzeniu w Warszawie, 25 kwietnia 2025, Rada Artystyczna przyjęła do ZPAF: 
do Okręgu Lubelskiego Ryszarda Gołębiowskiego, do Szczecińskiego Magdalenę 
i Tomasza Seidler-Kumor a do Okręgu Warszawskiego Włodzimierza Pawłowa. 
Gratulujemy i witamy w naszych szeregach!

➠ Ryszard Gołębiowski – rocznik ’56, urodzony w Opolu Lubelskim, mieszka w Poniatowej.
Wprowadzający do Okręgu Lubelskiego: Ryszard Karczmarski i Henryk Kuś.
Pierwszy raz z fotografią zetknął się na początku lat 70. w szkole średniej. Przy miejskim domu kultury działał klub fotograficzny, który współpracował też z Wojewódzkim Domem Kultury w Lublinie. WDK organizował w tamtych czasach plenery fotograficzne na które zapraszano fotografów ze ZPAF.
To wtedy Ryszard Gołębiowski mógł poznać twórczość takich fotografów jak :E.Hartwig, Z.Świątek, J.Garztecki, J.Magierski. T.Orłowski i wielu innych. Pierwsze jego prace zaczęły ukazywać się w prasie lokalnej i krajowej w połowie lat siedemdziesiątych. Po maturze zaczął pracować w Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi, a w 1978 został powołany do wojska. W wojsku cały czas miał kontakt z fotografią, robiąc zdjęcia na różnych imprezach. Po wyjściu do cywila wrócił do Poniatowej i dalej działał w klubie, biorąc udział w jego wystawach. W tym czasie wstąpił do Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego. Przełom wieków stał się przerwą w fotografowaniu tradycyjnym i w roku 2008 natąpił powrót do fotografii już w formie cyfrowej. Zawirowania w życiu osobistym i zawodowym sprawiły, że zamieszkał w Warszawie, gdzie miał więcej możliwości uczestniczyć w imprezach fotograficznych.
Obecnie jako emeryt mieszka w Poniatowej. 
Osiągnięcia fotograficzne: 1974-76: pierwsze publikacje w prasie lokalnej i krajowej; 1992-2003: udział w wystawach organizowanych przez Lubelskie Towarzystwo Fotograficzne; 2017: udział w wystawie Fotoklubu RP Regionu Radomskiego; 2018: indywidualne wystawy w Wolskim Centrum Kultury Warszawa, CK-Dom Kultury w Łęcznej, Muzeum Regionalnym w Kluczkowicach; 2019: akceptacja dwóch prac na 5 International Salon of Photography w Wojniczu; 2020: udział w wystawie Łódzki Hyde Park; 2021: udział w jubileuszowej wystawie członków Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego; 2021: udział w wystawie Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego w Kluczkowicach; 2023: indywidualne wystawy w Galerii Pomost w Lublinie, Muzeum Historii Fotografii w Janowie, w ramach XLIX Zamojskich Spotkań z Fotografią, 2024: udział w wystawie 10 Zamojskiego Przeglądu Fotografii; 2020: udział w wystawie Zamojskiego Towarzystwa Fotograficznego. Organizował także dwie wystawy w swoim mieście: indywidualną Tomasza Grzyba i drugą w duecie z Andrzejem Borowcem.

➠ Magdalena Seidler-Kumor – rocznik ’74, mieszka w Szczecinie.
Wprowadzający do Okręgu Szczecińskiego: Ewa Łyczywek-Pałka i Janusz Piszczatowski
Absolwentka Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej jako inzynier budownictwa oraz Akademii Sztuki w Szczecinie na kierunku Sztuka Mediów, ze specjalnością Fotografia. Zanim złożyła dokumenty na budownictwo, przygotowywała się do egzaminu na historię sztuki. Zaczęła fotografować w wieku 14 lat, gdy dostała Fieda 5 od taty. Na początku była ciekawość, potem chęć rejestrowania członków rodziny, przyjaciół, wydarzeń. Z biegiem lat próbowała wielu dziedzin fotografii. Przez cały ten czas wspólnym mianownikiem jej zdjęć jest człowiek, a także wytwory jego umysłu i rąk. Po latach pojawiła się także pasja utrwalania tego, co przemija, a wiąże się z jej zawodem - stare budynki przemysłowe, a zwłaszcza ich konstrukcja oraz człowiek w tych przestrzeniach. Otwarte i dynamiczne podejście do życia pozwala jej na podejmowanie różnych wyzwań, również fotograficznych. Przez cały czas rejestruje wszystko również w wersji analogowej, sięgając również po aparat wielkoformatowy na błony od 9x12 do 18x24 cm. Swoją uwagę poświęca człowiekowi i pokazuje go w kontekście sytuacji: w życiu codziennym, podczas różnych aktywności i w różnych okolicznościach a także obrzędowości związanej z różnymi religiami. Więcej na facebookowym oraz instagramowym profilu. 
Okok prezentujemy prace z zestawu „Moje”, o którym autorka napisała: „Cykl zdjęć ułożonych w dyptyki zainspirowany zdjęciami Wolfganga Tillmansa z cyklu „Fragile”. Cała wystawa Tillmansa składa się z ponad 200 prac z okresu 1986-2017, a jej celem jest pokazanie delikatności jako siły, a nie słabości. Ma ona pokazywać kontrowersyjne tematy przez prymat relacji międzyludzkich. Ja zaś, jako fotografka, skupiłam swoją uwagę na pokazaniu ciała, na pierwszy rzut oka młodego, atrakcyjnego lecz obarczonego niedoskonałościami. Tytuł „Moje” oznacza, że bohaterami fotografii są mój syn oraz mój mąż. Syn pochodzi z mojego wnętrza, z mojej krwi. Mąż jest także mój, towarzyszy mi w wielu moich działaniach, jest moim mężczyzną. Oni obaj są moimi najbliższymi osobami, są moi światem. Stanowią Moje.”

➠ Tomasz Seidler-Kumor – rocznik ’75. Pochodzi ze Szczecina i tam mieszka.
Wprowadzający do Okręgu Szczecińskiego: Ewa Łyczywek-Pałka i Janusz Piszczatowski
Urodzony w roku ukazania się albumu Physical Graffiti grupy Led Zeppelin oraz Wish You Were Here zespołu Pink Floyd. Jest absolwentem kierunku Elektronika i Telekomunikacja Politechniki Szczecińskiej oraz kierunku Fotografia Akademii Sztuki w Szczecinie. Posiada także wykształcenie z zakresu pedagogiki oraz nauki zawodu. Pracował jako nauczyciel przedmiotów fotograficznych w jednej ze szczecińskich prywatnych szkół ponadpodstawowych oraz jako wykładowca fotografii na Uniwersytecie Szczecińskim. Jest trenerem fotografii, prowadzi oraz organizuje warsztaty i spotkania fotograficzne oraz wystawy. Jego głównym medium przekazu jest fotografia – zarówno w postaci cyfrowej oraz tradycyjnej, nazywanej analogową. Tworzy także instalacje i obiekty. Język fotografii wykorzystuje głównie w postaci zdjęć ukazujących dokumentalne lub reportażowe spojrzenie na interesujące go tematy, uzupełnione o zabiegi formalne prowadzące do nadania obrazom nowych znaczeń lub do podkreślenia w nich już istniejącego przesłania. Fotografie prezentuje najczęściej jako duże wydruki. Przedstawia na nich m.in. tematy postindustrialne oraz związane z człowiekiem i jego miejscem w świecie. Szczególną jego uwagę przyciągają manekiny, lalki oraz cyborgi. Traktuje je w kategoriach postaci będących funkcjonalną reprezentacją człowieka. Obiekty oraz instalacje wykorzystuje do pokazania problemów i sytuacji z życia społecznego, które pojawiają się nagle i są aktualne tak długo, jak zajmują miejsce w mediach.
Problemów i sytuacji będących przedmiotem życia codziennego, ale także związanych z ochroną środowiska.
Obok prezentujemy prace z projektu „Ręce i nogi” - autor napisał o nim: „Cykl zdjęć przedstawia protezy posiadane i użytkowane przez osoby po amputacjach kończyn lub urodzonych bez nich. Ich właścicielami są różne osoby, zarówno co do płci jak i wieku. Osoby zostały przedstawione przez pryzmat swoich protez oraz poprzez swój głos. Nagranie audio pozwala na wysłuchanie historii każdej z tych osób. Historii o sobie, swoim życiu i niepełnosprawności, o swojej protezie i o ponownych narodzinach do życia, właśnie dzięki niej. Protezowanie zostało ukazane jako zaawansowany technologicznie konstrukt, umożliwiający normalne funkcjonowanie w społeczeństwie, wykonywaniu zadań zawodowych, uprawianiu sportu, czy korzystaniu z przyjemności życia. Głos tych osób, przez niektórych nazywanych „współczesnymi cyborgami”, ich opowieść, jest dowodem na nieskrępowaną chęć życia i działania, mówi o posiadanych ambicjach, planach, a także, mimo bolesnego odczuwania różnych dyskomfortów, dowodem zjednoczenia z nową kończyną, o której nie mówią „proteza”, ale „noga” lub „ręka”. Widok człowieka, twarzy i oczu może rozpraszać, może zaskakiwać, budować lub burzyć skojarzenia. Niepotrzebnie. Wsłuchajmy się w opowieść snutą przez skomputeryzowane protezy i ich funkcjonalnych właścicieli. Nagranie jest dostępne na YouTube”.

➠ Włodzimierz Pawłow – rocznik ’58, mieszka w Warszawie.
Wprowadzający do Okręgu Warszawskiego: Zbigniew Furman i Tadeusz Rolke
Absolwent Zespołu Szkół Fototechnicznych oraz Uniwersytetu Rzeszowskiego (kierunek: fizyka), łączy precyzję naukową z artystyczną wrażliwością. Członek Cechu Fotografów, autor licznych wystaw indywidualnych w Warszawie, Rzeszowie i Siedlcach, a także uczestnik wielu ekspozycji zbiorowych w Polsce. Od wielu lat współpracuje z Tadeuszem Rolke. Jego zdjęcia można znaleźć w wielu książkach i publikacjach. W ostatnich latach aktywnie współpracował z Domem Spotkań z Historią, przygotowując wystawy i materiały książkowe. Fotografia to dla niego nie tylko sztuka, ale i sposób życia.