Czy fotografia może opowiedzieć o zamęcie w jakim aktualnie przychodzi nam żyć?  Wiele starych porządków zaczyna się chwiać. Obowiązujący przez stulecia system moralny powoli przestaje obowiązywać. Wolność dla jednych jest czymś absolutnie otwartym – ja chcę, to znaczy mogę i już. Dla innych ta wolność ma reguły ustalone prawem czy utrwalonymi standardami życia społecznego. Swoją drogą trochę różnych w zależności od miejsca na mapie świata czy dominującego w tym miejscu systemu religijnego.
Każdy czas przynosi nowe narzędzia mające zastosowanie przy wytwarzaniu wszelkich dóbr, ale i komunikacji międzyludzkiej.
One służą wszystkim i potrafią wprowadzić radykalne zmiany do życia społecznego. Za ich sprawą stało się ono bardzo rozbujane i niestabilne. Nowe napiera a stare się broni. Zamęt rośnie – bo jedno ma swoje wartości i drugie też. Nowe potrzebuje dla siebie coraz więcej przestrzeni a stare się broni i nie ustępuje. Chaos trwa.
Niełatwo opowiedzieć zdjęciami o tych zawirowaniach. Tu też mamy spór. Dla wielu, ukształtowanych przez fotografie rodzinne, wakacyjne i prasowe z popularnych tytułów, zdjęcia powinny w prosty sposób przedstawiać treść. Jednak i na tym polu, od dobrych stu lat, obrazowanie, także to fotograficzne, używa mniej oczywistych metod. Autorzy sięgają po metaforę czy inne sposoby, by symbolicznie opisać zdarzenie, sytuację, historię, napięcia czy upływający czas. Nie wszystkie kadry fotograficzne muszą dawać się przeczytać od razu. Czasem przydaje się krótki podpis pod zdjęciem, by ono łatwiej dotarło do odbiorcy.
Taką metodę zastosowała Małgorzata Bilicka pracując nad obrazową analizą współczesnych relacji międzyludzkich, które są zderzaniem się tego nowego, co nadeszło, z tym poprzednim, które nie chce tych nowych tendencji i zwyczajów przyjąć do wiadomości. Zwarcia społeczne, które analizuje autorka, są mocne, dotyczą między innymi praw kobiet, narzucania norm religijnych także niewierzącym, nieakceptowania odmienności, pogłębiającej się alienacji i samotności jednostek.
Prace Małgorzaty Bilickiej przyciągają swoją formą plastyczną, atrakcyjną, ale niełatwą w odbiorze. Są mroczne, jak tematy przez nią podejmowane. Są bardzo tajemnicze, nie przedstawiają obiektów czy sytuacji, które od razu dają się zidentyfikować. Zagadki zawarte w obrazach są na tyle intrygujące, że chce się podejść do zdjęć blisko, by odnaleźć klucz do ich odczytania. Wielką pomocą są podpisy pod zdjęciami, one wprowadzają w temat. Po ich przeczytaniu obrazy mówią w jeszcze mocniejszy sposób. Przekonują.
Robi się nieprzyjemnie. Życie, z jakim codziennie mamy do czynienia, zbyt często zawiera zło, od którego trudno się uwolnić. Mocną stroną prac autorki jest technika wykonania zdjęć. Zastosowanie chemigramu dodaje obrazom wyrazistości, rzucają się w oczy i drażnią swoją atrakcyjnością i trudnością w ich natychmiastowym odczytaniu. Przesłanie zawarte w pracach Małgorzaty Bilickiej jest niepokojące – ciągle budujemy świat daleki od ideału, pełen przemocy i zła. A co gorsze, nie widać ścieżki prowadzącej nas do wyjścia z niego.
Andrzej Zygmuntowicz

Wernisaż wystawy w Galerii Obok ZPAF i na zewnątrz... fot. Justyna Radzymińska

Małgorzata Bilicka - Prezes Okręgu Pomorskiego Związku Polskich Artystów Fotografików oraz członkini GTF.
Absolwentka warszawskiego Studium Fotografii ZPAF oraz Programu Mentorskiego Sputnik Photos. Autorka wystaw indywidualnych oraz uczestniczka ekspozycji zbiorowych. Współpracuje z osobami artystycznymi jako kuratorka oraz organizatorka wystaw i spotkań autorskich. Członkini Rady Współpracy Kierunku Fotografia na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Interesuje ją metaforyczne obrazowanie codzienności, ilustrowanie przepływu myśli, dopytywanie przy pomocy procesu fotograficznego. Jest zwolenniczką teorii potrzeby dynamicznego procesu tworzenia poprzez pełne napięcia foto-konstelacje, które jako zbiór różnorodnych doświadczeń, mimo różnic w formie, wynikają z siebie i są swoim naturalnym następstwem. Więcej na stronie autorskiej www.gosia-bilicka.com.