Z żalem i smutkiem informujemy, że 31 maja 2019 w wieku 76 lat zmarł Krzysztof Wojciewski.
Artysta fotografik, członek ZPAF w Okręgu Warszawskim od 2001 roku, ceniony nie tylko jako fotoreporter…
Uroczystość pogrzebowa odbędzie się w czwartek 6 czerwca o godzinie 10:30
w Kościele św. Katarzyny przy ul. Fosa 17 w Warszawie
Krzysztof Wojciewski (1943-2019) – Członek ZPAF, ZAiKS, Stowarzyszenia Dokumentalistów Droga. Jednym z jego pierwszych doświadczeń w pracy fotografa było zrobienie, jak się okazało po latach, unikalnych zdjęć podczas strajku studentów na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego, 8 marca 1968 roku. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych pracował w legendarnym magazynie „ITD”, publikując tam fotoreportaże o tematyce społecznej, obyczajowej i kulturalnej, a także portrety znanych ludzi kultury, nauki i polityki. Współpracował także z innymi czołowymi polskimi pismami.
W latach dziewięćdziesiątych pracował w tygodniku „Wprost”. Kilkakrotnie zdobywał nagrody na Ogólnopolskich Konkursach Fotografii Prasowej, trzykrotnie zwyciężył w konkursie na najlepszy fotoreportaż w polskiej prasie. Był laureatem „Złotego Liścia” w konkursie na najlepszy kalendarz Vidical 97. Swoje prace wystawiał zarówno w kraju jak i za granicą, m.in. w Pradze, Paryżu, Londynie i Moskwie.
Autor zdjęć na planie filmu Quo Vadis w reżyserii Jerzego Kawalerowicza, z których powstał album zatytułowany »Quo Vadis« – chwila i wieczność oraz wystawa fotograficzna zaprezentowana w Starej Galerii ZPAF, wielu miastach Polski i kilku krajach Europy. W kolejnych latach Krzysztof Wojciewski był fotografem powstających filmów: Rewers – autorstwa Borysa Lankosza oraz Bitwa Warszawska w reżyserii Jerzego Hoffmana. Efektem współpracy z ekipą Jerzego Hoffmana był wydany album fotograficzny 1920 Bitwa Warszawska – dzieje bitwy – dzieje filmu, oraz wystawa zdjęć z realizacji filmu prezentowana na Placu Zamkowym w Warszawie.
Ciekawym przedsięwzięciem był udział Krzysztofa Wojciewskiego w projekcie fotograficznym o Polakach odznaczonych medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Liczne podróże fotografa po świecie – m.in. do Chin, Turcji, Libanu, Mongolii, Japonii, Kostaryki, Panamy, na Kubę i niemal cała Europa – zaowocowały reportażami z podróży w polskiej prasie.
Ważne miejsce w fotografii Krzysztofa Wojciewskiego zajmował także portret. Publikował wiele portretów twórców polskiej kinematografii, takich jak K. Kieślowski, A. Starski, J. Hoffman, czy J. Kawalerowicz.
W marcu 2018 roku warszawska Galeria TEST przestawiła jubileuszową wystawę Krzysztofa Wojciewskiego „Bez retuszu”, która była obszerną prezentacją jego ogromnego dorobku artystycznego,
we wstępie do katalogu napisano:
[…] Zdjęcia Krzysztofa Wojciewskiego dokumentujące jak władze Peerelu, przy użyciu zwiezionego autokarami „aktywu robotniczego”, rozprawiają się ze studentami, wtedy nie mogły się nigdzie ukazać i trafiły do szuflady. Po latach, po zmianie systemu politycznego w Polsce, kiedy nie było już instytucjonalnej cenzury i usuwano kolejne „białe plamy” w polskiej historii, okazało się, że zdjęcia Wojciewskiego z wydarzeń niesławnego Marca ’68 są jedynymi, które dokumentują ich przebieg na Uniwersytecie Warszawskim.
[…] Fotograf musi mieć „nosa” i trochę szczęścia, aby znaleźć się z aparatem w „oku cyklonu”, czyli w centrum ważnych zdarzeń o historycznym znaczeniu. Wojciewskiemu intuicja i szczęście nie raz pomagały. Fotografował m.in. strajki studenckie w 1980 roku, wszystkie pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, „aksamitną rewolucję” w Pradze w roku 1989. Przede wszystkim jednak dokumentował przez lata polską, pełną absurdów i paradoksów, codzienność. I zatrzymywał w kadrze napotkanych „po drodze” ludzi – w rozmaitych sytuacjach.