Członek honorowy Związku Polskich Artystów Fotografików, Miał za sobą blisko 100 lata życia,
które w większej części poświęcił fotografii. Znawca techniki fotograficznej, publicysta a także
krytyk, autor wielu poczytnych książek, dokumentalista, chodząca historia polskiej fotografii…
Pogrzeb odbędzie się 29 czerwca, Stare Powązki, kondukt od IV Bramy o godz.14:30
Dr Wojciech Tuszko
Urodzony w grudniu 1921 w Warszawie. Studiował chemię na Politechnice Łódzkiej gdzie od 1950 roku był asystentem na wydziale Chemii Organicznej. W latach 1951-1957 asystentura na Wydziale Chemii Organicznej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1957-1968 Instytut Chemii Organicznej PAN.
Od 1968 roku kierownik Laboratorium Obróbki Materiałów Światłoczułych w Warszawskich Zakładach Fotochemicznych FOTON. Prowadził Pracownię Fotograficzną w Instytucie Geodezji i Kartografii w Warszawie. Do 1982 zastępca kierownika Ośrodka Rozwoju Techniki Fotograficznej Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy. Był wiceprzewodniczącym sekcji Fotografii Naukowej ZPAF, w latach 70. sekretarz Rady Federacji Amatorskich Stowarzyszeń Fotograficznych w Polsce, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Jana Bułhaka i innymi odznaczeniami ZPAF, nadano mu godność członka honorowego Związku Polskich Artystów Fotografików. Wiele regionalnych ośrodków fotograficznych, podobnie jak Fotoklub RP, przyznało mu także swoje członkostwo honorowe.
Napisał książkę „Powiększenie fotograficzne”, broszurę „Robimy przeźrocza”, razem z Jerzym Buszą „Antyporadnik fotograficzny”. Jest autorem haseł fotograficznych prawie we wszystkich encyklopediach PWN, tłumaczył z rosyjskiego hasła fotograficzne do trzytomowej „Encyklopedii fizyki” PWN. Przetłumaczył z jezyka angielskiego książki „Jak lepiej fotografować” (wspólnie z J. Jirowcem)
i „Jak robić lepsze video”, z języka francuskiego „Wszystko o fotografii” Larousse’a, z języka niemieckiego „Fototechnika” (tłumaczenie zbiorowe). Autor setek publikacji w FOTOGRAFII, FOTO. Był uczestnikiem i organizatorem wielu warsztatów, sympozjów. Należał do grona jurorów międzynarodowych konkursów podczas INTERKAMERY w Pradze i był jurorem konkursów fotograficznych „Diastar” i „Pentacon-ORWO”. W latach 2002 - 2017 współpracował z FOTO-KURIEREM, dla którego pisał recenzje z wystaw.
W grudniu 2016 nastąpiło uroczyste przekazanie archiwum negatywów Wojciecha Tuszko do zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego w Warszawie. Dużo więcej można dowiedzieć się z ciekawej, ilustrowanej rozmowy, którą przed rokiem Marek Grygiel przeprowadził z Wojciechem Tuszko - opublikowanej na łamach Fototapety.
Wojciech Tuszko, osobistośc tak bardzo zasłużona dla polskiej fotografii, sam fotografował, o czym wszyscy wiedzieli, ale swoich dokonań nigdy nie upubliczniał. Doktor chemii, był fotochemikiem, współtworzył magazyn Fotografia, pracował w laboratoriach fotograficznych, w których opracowywał metody obróbki zachodnich materiałów światłoczułych w oparciu o środki dostępne w Polsce. Był popularyzatorem fotografii, tłumaczem literatury fotograficznej, twórcą haseł w encyklopedii PWN dotyczących fotografii, jurorem w licznych konkursach fotograficznych oraz krytykiem. Przez ponad 50 lat działalności fotograficznej stworzył archiwum liczące kilkadziesiąt tysięcy negatywów. Nie uczyniło go to fotografem w pełni - jak sam mówił „fotografował wyłącznie, żeby wiedzieć, o czym pisze”. Nie aspirował wyżej niż to. Nie zdecydował się nigdy na zorganizowanie własnej wystawy. Kiedy w Związku Polskich Artystów Fotografików głosowano nad przyznaniem mu honorowego członkostwa, zastanawiał się, czy ktoś zawistny nie zapyta: „czy ktokolwiek widział fotografie Wojciecha Tuszki?”…
W zaprezentowanej wiosną 2016 roku w warszawskiej Pracowni Duży Pokój wystawie nie chodziło o to, by potwierdzić słuszność przyznanego mu przed laty członkostwa. Chodziło o to, żeby Wojciech Tuszko stanął w nowej roli – roli debiutanta. W tym przypadku debiut był udany, choć paradoksalnie – kończył długoletnią karierę, a nie ją rozpoczynał. W tej wystawie wnuk, Feliks Tuszko, wziął na siebie odpowiedzialność kuratora, dla wydobycia tego, co najbardziej wartościowe - dla ukazania znaczeń, ukrytych w negatywach, jako obiektach artystycznych i dokumentalnych. Obok przezentujemy nieco fotografii z tej wystawy a także z kolekcji przekazanej do zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego w Warszawie.