Galeria Sztuki Współczesnej, Dom Środowisk Twórczych,
Pałac T. Zielińskiego, ul. Zamkowa 5, Kielce
Wernisaż w piątek 19 lipca o godz. 18:00, ekspozycja do 18 sierpnia 2019
Kurator: Agnieszka Kucharska. Patronat: Związek Polskich Artystów Fotografików
Kostka lodu
Co możemy zobaczyć, jeśli kostkę lodu wyjmiemy z zamrażalnika nieco zbyt wcześnie?
Oczom naszym ukaże się zdumiewający, baśniowy świat lodowych form, zachwycających swym graficznym pięknem, wywołujących lawinę skojarzeń i interpretacji. Dodatkowo może intrygować uświadomienie sobie, że ten świat istnieje jedynie „pomiędzy” – pomiędzy bezkształtną masą wody wlaną do foremki a bryłką lodu, jaka by z niej ostatecznie powstała.
Los jego był i jest przesądzony: pozostawiony w zamrażalniku zniknąłby bezpowrotnie wmarznięty w ową bryłkę, wyjęty – zniknie, bo już topnieje... Natura działa pięknie i bezlitośnie zarazem.
Może powinniśmy pójść dalej drogą tej refleksji i przypadek kostki lodu potraktować jako jednostkową manifestację powszechnego losu świata: panta rhei? Może los kostki lodu jest też alegorią naszego losu? „Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz” – a twoja jest jedynie ta chwila między wiecznościami, nietrwała, krucha i zmienna jak topniejąca lodowa forma?
Piotr Bieniek
„Sztuka nie odtwarza tego,
co widoczne, ale sprawia,
że coś staje się widoczne”
Paul Klee
Mikrokosmos niewielkich rozmiarów kostki lodu, widziany w ujęciu makro, to źródło inspiracji do twórczego działania Piotra Bieńka. Woda - lód stał się dla twórcy obiektem penetracji fotograficznej, podczas powolnego procesu destrukcji kostki lodu, przez działanie na nią dodatniej temperatury.
Obserwacja owego zjawiska posłużyła Piotrowi Bieńkowi do zbudowania poetyckiego opowiadania fotograficznego. Autor umie zauważać i widzieć to, co niewidzialne. Struktury niezauważalne gołym okiem w powiększeniu ujawniają piękno zjawiskowymi formami. Bieniek nie powtarza rzeczywistości, kreuje obraz, pozoruje, tworzy rzeczywistość magiczną, ukazując obiekty o wyrafinowanej formie, które zamyka w przemyślane kadry kompozycyjne. Ujęcia zacierają realność, ale owo odrealnienie rzeczywistości daje asumpt odbiorcy do włączenia wyobraźni. Sfotografowane formy zatrzymują się w pamięci odbiorcy, uczytelniają jako interesujące plastycznie rzeźbiarskie obiekty. Syntetyczne martwe formy, postrzegane jako monumentalne, nabierają cech żywych organizmów, czasem przenikają się, nakładają na siebie, czasem uwidaczniają swój dynamizm.
Komponowanie obrazu fotograficznego zapisu związane jest z plastyczną strukturą. W strukturach lodowego obiektu Bieniek wyszukuje interesujące ujęcia form, szuka przestrzeni, światła, harmonii, rytmu, faktur. Zapisane ujęcia obiektu emanują własną ekspresją, elementy nabierają znaczeń, wchodzą we wzajemne relacje, tworzą ład plastyczny. Iluzoryczność przestrzeni, zniekształcenia, płynność, strukturalność, faktury, to zauważenia uwięzione w niewielkiej kostce lodu, unaocznione w obrazach fotograficznych. Symbolem pojmowania czasu przez starożytnych Greków było koło. Świat zawarty w strukturalno-wodnych fotografikach Bieńka zatacza koło (woda-ciecz, woda-lód, woda-żywioł), wynika z ciągłości nieuchronnego powrotu do punktu wyjścia, ale zanim to się stanie można zaobserwować ciekawe zjawiska. Zauważymy w fotografikach antynomie: czerni i bieli, dynamikę i delikatność, kruchość i trwałość, przeźroczystość i nieostrość. Otwarta kompozycja oraz rozbicie punktów napięcia sprawia, że podjęty temat, problem formalny rozwija się w cykl tematyczny, w którym artysta analizuje aspekty przyobleczonego w formę plastyczną przeżycia wizualnego.
Drążenie sztuki fotograficznej, poszerzanie, pogłębianie świadomości i wrażliwości, autorskość fotogramów, wszystko to wpisuje twórczość Piotra Bieńka w nurt fotografii analitycznej, dociekającej i opisującej obiekt. Obserwując od paru lat działania Piotra na polu fotografii mogę zaryzykować stwierdzenie, że w znanych mi pracach język wypowiedzi twórczej został skrystalizowany w zakresie tematyki i formy plastycznej, a fotograficzne przekazy kieruje przede wszystkim w stronę przeżycia estetycznego i intelektualnego.
Prezentowane na wystawie „Kostka lodu” wykreowane autorsko fotografiki Piotra Bieńka są doskonałe plastycznie, zaskakujące formalnie, zestawione spójnie w cykl. Wystawa dobra, czysta i przejrzysta, jak woda…, gratuluję.
Waldemar Kozub
Piotr Bieniek
Jędrzejowianin, rocznik ’71. Od czasów studenckich związany z Krakowem. Absolwent AGH, doktor nauk chemicznych. Artysta fotografik, członek rzeczywisty ZPAF (Okręg Świętokrzyski) oraz Fotoklubu RP, posiada tytuł A.FIAP. Nauczyciel fotografii, egzaminator OKE w zawodzie fototechnik. Jako pracownik naukowy Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie prowadzi m.in. dwa cykle wykładów ogólnouczelnianych o tematyce fotograficznej oraz zajęcia popularyzujące fotografię.
Jak pisze: W fotografii interesuje mnie forma i sens obrazu niezależnie od tego, do jakiego gatunku on należy. Fotografuję to, co wydaje mi się interesujące tematycznie lub wizualnie. W konsekwencji tematyka moich fotografii jest zróżnicowana. Jednak szczególnie zaciekawiło mnie podobieństwo form i znaczeń w różnych skalach i kontekstach.
Autor kilkunastu wystaw indywidualnych. Uczestnik wystaw poplenerowych i dorocznych Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF oraz innych zbiorowych. Wiele jego prac uczestniczyło w międzynarodowych salonach pod patronatem FIAP i PSA, zdobywał również nagrody i wyróżnienia w prestiżowych międzynarodowych konkursach Px3 (Prix de la Photographie, Paris), London International Creative Competition, International Photography Awards, Moscow International Foto Awards.
Strona autorska: PiotrBieniek.pl