legitymacja nr 1
Jan Bułhak
1876-1950
legitymacja nr 2
Janusz Bułhak
1906-1977
legitymacja nr 3
Marian Dederko
1880-1965
legitymacja nr 4
Tadeusz Cyprian
1898-1979
legitymacja nr 5
Jan Sunderland
1891-1979
legitymacja nr 6
Janusz Podoski
1898-1971
legitymacja nr 7
Edward Hartwig
1909-2003
legitymacja nr 8
Kazimierz Lelewicz
1896-1986
legitymacja nr 9
Janina Mierzecka
1896-1987
legitymacja nr 10
Benedykt Jerzy Dorys
1901-1990
legitymacja nr 11
Leonard Sempoliński
1902-1988
legitymacja nr 12
Wojciech Urbanowicz
1915-19??
legitymacja nr 13
Henryk Hermanowicz
1912-1992
legitymacja nr 14
Tadeusz Przypkowski
1905-1977
legitymacja nr 15
Edward Doliwa-Falkowski
1913-1998
legitymacja nr 16
Zbigniew Pękosławski
1911-1998
legitymacja nr 17
Włodzimierz Krukowski
1887-1978
legitymacja nr 18
Antoni Węcławski
1891-1985
Pliki do pobrania
Preambuła Statutu Związku Polskich Artystów Fotografików stwierdza:
Związek Polskich Artystów Fotografików (nazwa od 28.06.1952 r.) zarejestrowany został 10.02.1947 roku
jako Polski Związek Artystów Fotografów. Związek opiera się na tradycjach Fotoklubu Polskiego
istniejącego w latach 1929-1939 i jest spadkobiercą jego idei artystycznych.
Spośród 18 założycieli Związku ośmiu należało do legendarnego przedwojennego Fotoklubu Polskiego.
W latach 20- i 30-tych XX wieku w Polsce było kilka ośrodków znanych z działalności fotografów artystów, nazwanych przez Jana Bułhaka fotografikami. Aktywne środowiska istniały w Wilnie, Lwowie, Warszawie, Poznaniu, Krakowie. Efektem ich działań były interesujące prace fotograficzne, publikacje teoretyczne i krytyczne. Szczególnie aktywne było środowisko wileńskie. Już w 1919 roku powstał tam Zakład Fotografii Artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Jego długoletnim kierownikiem był Jan Bułhak, który w 1927 roku został współzałożycielem Wileńskiego Towarzystwa Miłośników Fotografii. W 1928 roku powołano do życia Fotoklub Wileński, a w 1929 roku Fotoklub Polski, zrzeszający elitę fotografików z całej Polski.
W 1930 roku podczas IV Zjazdu Związku Polskich Towarzystw Fotograficznych w Wilnie usankcjonowano Fotoklub Polski, przyjmując ostateczny statut. Jego powstanie było spełnieniem marzeń polskich artystów traktujących fotografię jako niezależną sztukę, zabiegajacych o uznanie jej za środek wypowiedzi artystycznej równy malarstwu czy rzeźbie.
Na czele Fotoklubu Polskiego stała pięcioosobowa Kapituła. Członkostwo w Fotoklubie Polskim było bezinteresowne.
Kapituła Seniorów decydowała o przyjęciach nowych członków w uznaniu ich osiągnięć artystycznych i prac teoretycznych - odbywało się to w tajnym głosowaniu z wymogiem jednomyślności. Członkostwo nobilitowało ale jednocześnie nakładało wymóg aktywności - udziału w międzynarodowych salonach fotograficznych. Statystyki uczestnictwa ogłaszano w Almanachu Fotografii Polskiej, obok kronik działalności towarzystw, artykułów teoretycznych oraz reprodukcji wybranych dzieł. Fotoklub organizował także wystawy ogólnokrajowe. Od samego początku Fotoklub Polski zrzeszał elitę fotografii, uznanych artystów. W ciągu niespełna 10 lat swego istnienia na członkostwo w Fotoklubie zasłużyło zaledwie 44 fotografów. Wśród nich postaci, których nazwiska zna niemal każdy polski fotograf czy miłośnik sztuki: Jan Bułhak, Marian i Witold Dederkowie, Jan Sunderland, Tadeusz Wański, Edmund Osterloff, Tadeusz Cyprian, Henryk Mikolasch, Bolesław Gardulski, Witold Romer... Byli także wśród członków przedwojennego Fotoklubu wybitni twórcy i teoretycy, których nazwiska niesłusznie popadły w zapomnienie jak Stanisław Sheybal, Józef Świtkowski, Jan Kurusza-Worobiew, Henryk Schabenbeck, Stanisław Schönfeld, Stefan Plater-Zyberk i wielu innych. Pierwszym prezesem Fotoklubu wybrano legendę polskiej fotografii Jana Bułhaka, uważanego za twórcę „fotografii ojczystej“. W tych latach, za sprawą Fotoklubu, Polska liczyła się w światowej fotografii. Na wzór tendencji panujących w ówczesnej Europie i świecie członkowie Fotoklubu najczęściej odwoływali się do estetyki piktorialnej, nawiązywali swoimi fotografiami do tradycyjnych, akademickich kanonów sztuki. We wrześniu 1939 roku działalność Fotoklubu podobnie jak innych instytucji i organizacji w kraju została zawieszona. Hitlerowska okupacja także wśród fotografów i członków Fotoklubu przyniosła wiele ofiar, blisko połowa z nich zginęła. W wojennej zawierusze bezpowrotnie przepadły archiwa, dokumenty i większość prac. Nieliczne ocalałe zostały rozproszone i dziś są trudno dostępne.
Członkowie Fotoklubu Polskiego:
Bieniawski Zbigniew (1899 – 1963) , Lwów - Dęblin, zaproszony 1931
Bobrowski - Jastrzębiec Tadeusz (1876 – 1936) , Warszawa, przyjęty 1936
Bogacki Władysław (1886 – 1975) , Kraków, przyjęty 1937
Bułhak Jan (1876 – 1950) , Wilno, powołany 1930 K.S.
Buyko Wojciech (1882 – po 1841) , Wilno, zaproszony 1931
Chomętowska Zofia (1902 - 1991) , Warszawa , przyjęta 1937
Cierniak Stanisław , Poznań, przyjęty 1937
Cyprian Tadeusz (1898 – 1979) , Puszczykówko k. Poznania, zaproszony 1931
Czerny Edward zginął w czasie okupacji, Bitków , przyjęty 1937
Dederko Marian (1880 – 1965) , Warszawa, powołany 1930 K.S.
Dederko Witold (1906 – 1988) , Warszawa, zaproszony 1931.
Gardulski Bolesław (1885 – 1961) , Poznań, Kraków , zaproszony 1931
Kruszyński Jan (1903 – 1944) , Wilno, przyjęty 1931
Kuczyński Józef (1875 – 1952) , Kraków, powołany 1930 K.S.
Kurbitz Rudolf, Łódź, przyjęty 1931
Kurusza Worobjew Jan (1879 – 1940) , Wilno, zaproszony 1931
Lenkiewicz Adam (1888 – 1941) , Lwów, zaproszony 1931
Maciesza Aleksander (1875 – 1945) , Płock, przyjęty 1937
Mikolasch Henryk (1872 – 1931) , Lwów powołany 1930 K.S.
Mioduszewski Julian (1876 – 1932) , Warszawa, przyjęty 1931
Mierzecka Janina (1896 – 1987) , Lwów, przyjęta 1933
Neuman Jan (1902 – 1941) , Lwów, Warszawa, zaproszony 1931
Olszański Tadeusz, Poznań, przyjęty 1937
Osterloff Edmund (1863 – 1938) , Radomsko, zaproszony 1931
Pawłowski Adam, Poznań, przyjęty 1937
Plater - Zyberk Stefan (1891 – 1943) , Warszawa, przyjęty 1931
Romer Witold (1900 – 1967) , Lwów zaproszony 1931 K.S. 1932
Ryś Mieczysław (1896 – 1967) , Poznań, przyjęty 1933
Schabenbeck Henryk (1886 – 1940) , Zakopane, przyjęty 1931
Schonfeld Stanisław (1882 – 1955) , Warszawa, przyjęty 1931
Sheybal Stanisław (1891 – 1976) , Krzemieniec, przyjęty 1931
Składanek Klemens (1896 – 1944) , Warszawa, zaproszony 1931
Ks. Śledziewski Piotr (1884 – 1950) , Wilno, przyjęty 1931
Stalony - Dobrzński Jerzy (1886 – 1939) , Warszawa, przyjęty 1937
Sunderland Jan (1891 – 1979) , Warszawa, przyjęty 1937
Świtkowski Józef (1876 – 1942) , Lwów, przyjęty 1931
Szporek Zygmunt (1887 – 1941?) , Warszawa, zaproszony 1931
Turski Stanisław (1904 – 1989) , Wilno, przyjęty 1937
Ulatowski Roman Stefan (1881 – 1959) , Poznań, przyjęty 1933
Wański Tadeusz (1894 – 1958) , Poznań, Gdynia, powołany 1930 K.S.
Węcławski Anatol Antoni (1891 – 1985) , Warszawa, przyjęty 1937
Wieczorek Antoni (1887 – 1940) , Zakopane, zaproszony 1937
Zdanowska Bolesława (1908 – 1981) , Wilno, przyjęta 1937
Zdanowski Edmund (1905 – 1981) , Wilno, przyjęty 1937
W marcu 2007 roku w Starej Galerii ZPAF zorganizowano wystawę, sięgajacą do źródeł fotografii artystycznej w Polsce - była ona okazją do pokazania prac, które od lat spoczywają w archiwach i muzeach, a także do przekonania się, jak wysoki poziom artystyczny osiągnęła polska fotografia dwudziestolecia międzywojennego.
Po raz pierwszy udało się doprowadzić do spotkania wszystkich niemal członków Fotoklubu Polskiego w jednej przestrzeni. Ekspozycja zaprezentowała ponad 120 ocalałych prac przedwojennego Fotoklubu Polskiego. Wiele z nich uważano do niedawna za zaginione w przekonaniu, że dorobek wielu artystów uległ bezpowrotnemu zatraceniu. Zgromadzone dzieła członków Fotoklubu Polskiego pochodziły z Fototeki ZPAF, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem oraz kolekcji prywatnych rodzin i spadkobierców artystów. Wiele spośród tych prac zostało pokazane po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat.